พระธาตุพระสีวลี

"พระสีวลี มีสัณฐานดังเมล็ดในพุทราอย่างหนึ่ง

ผลยอป่าอย่างหนึ่ง เมล็ดมะละกออย่างหนึ่ง

วรรณเขียวดังดอกผักตบบ้าง แดงดังสีหม้อใหม่บ้าง
สีพิกุลแห้งบ้าง เหลืองดังหวายตะค้าบ้าง แลขาวดังสีสังข์บ้าง"

ประวัติ พระสีวลีเถระ เอตทัคคะในทางผู้มีลาภมาก

พระสีวลี เป็นโอรสของพระนางสุปปวาสา ราชธิดา

แห่งโกลิยนคร ตั้งแต่ท่านจุติลงถือปฏิสนธิในครรภ์ของ

พระมารดา ได้ทำให้ลาภสักการะเกิดขึ้นแก่พระมารดา

เป็นอันมาก ท่านอาศัยอยู่ในครรภ์ของพระมารดา นานถึง

 ๗ ปี ๗ เดือน ๗ วัน ครั้นเมื่อใกล้เวลาจะประสูติ พระมารดา

ได้รับทุกขเวทนาอย่างแรงกล้า พระนางจึงขอให้พระสวามีไป

กราบบังคมทูลขอพร จากพระบรมศาสดาและพระพุทธองค์

ตรัสประทานพรแก่พระนางว่า:-

“ขอพระนางสุปปวาสา พระราชธิดาแห่งพระเจ้ากรุงโกลิยะ

จงเป็นหญิงมีความสุข ปราศจากโรคาพยาธิ ประสูติ

พระราชโอรสผู้หาโรคมิได้เถิด”

ด้วยอำนาจแห่งพระพุทธานุภาพ ทุกขเวทนาของพระนาง

ก็อันตรธานไป พระนางประสูติพระราชโอรสอย่างง่ายดาย

ดุจน้ำไหลออกจากหม้อ พระประยูรญาติทั้งหลายได้ขนาน

พระนามพระราชโอรสของพระนางสุปปวาสาว่า “สีวลีกุมาร”

เมื่อพระนางมีพระวรกายแข็งแรงดีแล้ว มีพระประสงค์ที่จะ

ถวายมหาทานติดต่อกันเป็นเวลา ๗ วัน จึงจึงความประสงค์

แก่พระสวามีให้กราบทูลอาราธนาพระบรมศาสดาพร้อมด้วย

ภิกษุ สงฆ์ มารับมหาทานอาหารบิณฑบาตในพระราชนิเวสน์

ตลอด ๗ วัน ในวันถวายมหาทานนั้น สีวลีกุมาร มีพระวรกาย

เข้มแข็งดุจกุมารผู้มีพระชนม์ ๗ พรรษา ได้ช่วยพระบิดาและ

พระมารดาจัดแจงกิจต่าง ๆ มีการนำธมกรก (ธะมะกะหรก =

กระบอกกรองน้ำ) มากรองน้ำดื่มและอังคาสพระบรมศาสดา

และหมู่พระภิกษุสงฆ์ ในขณะที่สีวลีกุมาร ช่วยพระบิดาและ

พระมารดาอยู่นั้น ท่านพระสารีบุตรเถระได้สังเกตดูอยู่ตลอดเวลา

 และเกิดความรู้สึกพอใจในพระราชกุมารน้อยเป็นอย่างมาก

ครั้นถึงวันที่ ๗ ซึ่งเป็นวันสุดท้าย พระเถระได้สนทนากับสีวลี

กุมารแล้วชักชวนให้มาบวช สีวลีกุมาร ผู้มีจิตน้อมไปในการบวช

อยู่แล้ว เมื่อพระเถระชักชวน จึงกราบทูลขออนุญาตจาก

พระบิดาและพระมารดา เมื่อได้รับอนุญาตแล้วจึงติดตาม

พระเถระไปยังพระอารามพระสารีบุตรเถระ ผู้รับภาระ

เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้สอนพระกรรมฐานเบื้องต้น คือ

ตจปัญจกกรรมฐานทั้ง ๕ ได้แก่ เกสา(ผม) โลมา(ขน)

นขา(เล็บ) ทันตา(ฟัน) ตโจ (หนัง) ให้พิจารณาของทั้ง ๕

เหล่านี้ว่าเป็นของไม่งานเป็นของสกปรก ไม่ควรเข้าไป

ยึดติดหลงใหลในสิ่งเหล่านี้ สีวลีกุมาร ได้สดับพระกรรมฐาน

นั้นแล้วนำไปพิจารณาในขณะที่กำลังจรดมีดโกนเพื่อโกนผม

ครั้งแรกนั้นท่านได้บรรลุเป็นพระโสดาบัน จรดมีดโกนลง

ครั้งที่ ๒ ท่านได้บรรลุเป็นพระสกทาคามี จรดมีดโกนลง

ครั้งที่ ๓ ท่านได้บรรลุเป็นพระอนาคามี และเมื่อโกน

ผมเสร็จ ท่านได้บรรลุเป็นพระอรหันต์

เมื่อท่านอุปสมบทแล้วปรากฏว่าท่านเป็นพุทธสาวก

ที่มีลาภสักการะมากมาย ด้วยอำนาจบุญบารมีของท่านที่

สั่งสมมา ลาภสักการะเหล่านี้ได้เผื่อแผ่ไปยังพระสงฆ์สาวก

ท่านอื่น ๆ ด้วย แม้พระบรมศาสดาเมื่อทรงพาหมู่ภิกษุสงฆ์

เสด็จทางไกลกันดาร ถ้ามี พระสีวลี ร่วมเดินทางไปด้วย

ความขาดแคลนอาหารและที่พักอาศัยในระหว่างทางก็

จะไม่เกิดขึ้นแก่หมู่ภิกษุ สงฆ์เลย เช่น....

พระพุทธองค์และหมู่ภิกษุอาศัยบุญพระสีวลี

สมัยหนึ่ง พระบรมศาสดาเสด็จพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์

จำนวน ๕๐๐ รูปไปเยี่ยมพระเรวตะผู้เป็นน้องชายของ

พระสารีบุตรเถระ ซึ่งจำพรรษาอยู่ ณ ป่าไม้ตะเคียน

เมื่อเสด็จมาถึงทาง ๒ แพร่ง พระอานนท์เถระได้กราบ

ทูลสภาพหนทางว่า.....

“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ถ้าเสด็จไปทางอ้อม ระยะทางไกล

 ๖๐ โยชน์ มีประชาชนอยู่อาศัยมาก พระภิกษุไม่ลบากด้วย

ภิกขาจาร แต่ถ้าเสด็จไปทางลัดระยะทางประมาณ ๓๐ โยชน์
ไม่มีประชาชนอยู่อาศัย มีสภาพเป็นป่าใหญ่ มีแต่อมนุษย์

อยู่อาศัย พระภิกษุสงฆ์จะลำบากด้วยภิกขาจาร”

พระพุทธองค์ ตรัสถามว่า:-

“ดูก่อนอานนท์ พระสีวลีมากับเราด้วยหรือไม่?”
“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระเสวลีมากับเราด้วย พระเจ้าข้า”

พระพุทธองค์ ตรัสว่า:-

“ดูก่อนอานนท์ ถ้าอย่างนั้นก็จงไปทางลัด ไม่ต้องห่วง

 ไม่ต้องกังวลด้วยอาหารบิณฑบาต เพราะเทวดาทั้งหลาย

ที่สิงสถิตอยู่ในป่าระหว่างทาง จะจัดสถานที่พักและอาหาร
บิณฑบาตไว้ถวายพระสีวลีผู้เป็นที่เคารพนับถือของพวกตน

เราทั้งหลายก็จะได้อาศัยบุญของพระสีวลี นั้นด้วย”

ได้รับยกย่องในทางผู้มีลาภมาก

ด้วยอำนาจบุญที่ท่านพระสีวลี ได้บำเพ็ญสั่งสมอบรมมา

ตั้งแต่อดีตชาติ เป็นปัจจัยส่งผลให้ท่านเจริญด้วยลาภสักการะ

โดยมีเทพยาดา นาค ครุฑ และมนุษย์ทั้งหลาย นำมาถวาย

โดยมิขาดตกบกพร่อง ไม่ว่าท่านจะอยู่ในที่ใด ๆ ในป่า

ในบ้าน ในน้ำ หรือบนบก เป็นต้นด้วยเหตุนี้ พระพุทธองค์

จึงทรงประกาศให้ปรากฏในหมู่พุทธบริษัทตรัสยกย่องท่าน

ในตำแหน่ง เอคทัคคะ เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลายในทาง

ผู้มีลาภมาก นับว่าท่านพระสีวลีเถระเป็นพระมหาสาวกอีก

รูปหนึ่งที่ได้ช่วยกิจการ พระศาสนา แบ่งเบาภาระของ

พระบรมศาสดาเป็นอย่างมาก ท่านดำรงอายุสังขารโดย

สมควรแก่กาลเวลาแล้วก็ดับขันธปรินิพพาน