เป็น อันว่าการทำบุญนี่
เวลาทำนี่เจ้าภาพได้ครบ แล้วเวลาอุทิศส่วนกุศล ถ้าผู้นั้นเขาได้มากสักเท่าไรก็ตามที
ของเราไม่ได้ลดลง แต่ว่าการอุทิศส่วนกุศลนั้นเป็นผลกำไรของเราอยู่อย่างหนึ่ง คือได้เมตตาบารมีใช่ไหม
ได้เพิ่มขึ้นมา เราขยันๆ ให้เอากำไรมันส่งใช่ไหม แต่ถ้าว่าอีตอนพ่อตายแล้วเวลาพระจะสวดนี่
ไปเคาะโลงกุ๊กๆๆ พ่อ..ฟังพระสวดนะ ได้ยินบ่อย เมื่อก่อนนี้เคยหากินกับผีนะ
เวลา พระจะให้ศีลเคาะโลกกุ๊กๆๆ พ่อ..รับศีลนะ พอเอาข้าวไปวาง พ่อ..กินข้าวนะ ถ้าผีลุกขึ้นมาได้เผ่นหมด
เลยนะ ทั้งพระทั้งเจ้าไม่เหลือเลย
ความจริงแกกินเกินอะไรไม่ได้ ไปเรียกแกได้ยินที่ไหน มันคนละเรื่อง
ผีไม่มีสิทธิ์ที่เอาของมาวางแล้วไปกิน จำชาดกได้ไหม ที่เล่าไว้ก่อนที่จะไปธุระ ที่ท่านเศรษฐีอุบาสกคนหนึ่งท่านนั่งกรรมฐาน
นั่งไปในที่สงัด เวลา พระจะให้ศีลเคาะโลกกุ๊กๆๆ พ่อ..รับศีลนะ พอเอาข้าวไปวาง พ่อ..กินข้าวนะ ถ้าผีลุกขึ้นมาได้เผ่นหมด
ปรากฏ ว่าเมียของท่านที่ตายแล้วเป็นคนไม่เอาถ่าน คงจะเอาถ่านนะ ไม่เอาฟืน ได้แต่ถ่าน ไม่ทำบุญสุนทาน เป็นคนใจร้าย ตายแล้วไปเป็นเปรต พอท่านไปนั่งกรรมฐาน เมียก็มาแสดงตัวให้ปรากฏ แต่มันมีซี่โครงขึ้นเป็นแถวนะ จำเมียไม่ได้ สวยจัดเนอะ สวยมาก โชว์ซี่โครงเลย ผ้าผ่อนท่อนสไบไม่มีนุ่ง สงสัยแกเดินมาหาหันหลังมาหรือเดินหน้ามา
ท่านเศรษฐีก็เลยถามว่า
เธอเป็นใคร
เปรต ผู้หญิงบอก ฉันเป็นภรรยาของท่าน แต่ว่าตายไปแล้ว เพราะอาศัยจิตที่เป็นอกุศล เป็นเหตุให้เกิดเป็นเปรต เวลานี้มีความหิวโหยมาก หนาวก็หนาว ร้อนก็ร้อน มีทั้งหนาวทั้งร้อนเพราะไม่มีผ้าปิดกาย แต่หิวอาหารมากไม่มีอะไรจะกิน
ท่านผัวก็บอกไป ไปบ้านสิ เยอะ เป็นเศรษฐีนะ เลือกกินเอาตามชอบใจ เหมือนกับที่เธอมีชีวิตอยู่ ผี เปรตแกบอกว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นหากแม้ท่านจะเอามาวางไว้ในมือเรา ก็ไม่เกิดประโยชน์ เพราะว่าเราไม่มีสิทธิ์จะใช้ ไม่มีสิทธิ์จะกินในวัตถุ
ผัวก็ถามว่า ถ้าจะสงเคราะห์เธอ เธอต้องการจะให้ทำอย่างไรถึงได้
เธอ ก็บอกว่า ขอให้ท่านนำของไปถวายสาวกขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง เธอต้องการให้มีผ้า ขอให้นำผ้าไปถวาย ต้องการให้ร่างกายสมบูรณ์ร่างกายเป็นทิพย์ ก็นำอาหารไปถวาย แล้วก็อุทิศส่วนกุศลให้ฉันนั่นแหละฉันจึงจะได้
ถ้า เอาของไปวางให้เอาไม่ได้หรอก เอาวางให้ในมือ เอาผ้าใส่ให้ในมือ อาหารมาใส่ให้ก็ไม่มีประโยชน์เลย ท่านผัวจึงได้นำของไปถวายพระสงฆ์ในพุทธศาสนา แล้วอุทิศส่วนกุศลให้เธอ พอรุ่งขึ้นอีกคืนหนึ่ง เธอก็มาแสดงตนใหม่ คือมานั่งกรรมฐานใหม่ คราวนี้มาเป็นนางฟ้าสวยแจ๋ว แสงสว่าง ทั้งวิมงวิมานวิเมินเห็นหมด ปรากฏชัดเป็นวิมานทอง เอ๊ะ..ตาผัวจำไม่ได้เสียแล้ว
ถาม นี่นางฟ้า เธอเป็นนางฟ้าเพราะอาศัยบำเพ็ญบุญบารมีอะไร ร่างกายประดับประดาด้วยเครื่องอาภรณ์อันเป็นทิพย์ สวยสดงดงาม มีแสงสว่างไปทั่วทิศ และก็มีวิมานทองคำ นางฟ้า ก็ถามว่า จำไม่ได้เรอะ เมื่อคืนที่แล้วที่มาน่ะ ความจริงสองคืนนี่ คืนก่อนสวยกว่านะ (หัวเราะ) เพราะโชว์ซี่โครงใช่ไหม ไอ้คืนหลังนี่ธรรมดาๆ นางฟ้าเขาก็มีชฎาใส่ มีรูปร่างหน้าตาสะสวย มีแสงสว่าง มีร่างกายแพรวพราวไปด้วยเพชร แต่ทว่าเป็นคนขี้ขลาดไม่กล้าโชว์ซี่โครงนะ
เปรต ผู้หญิงบอก ฉันเป็นภรรยาของท่าน แต่ว่าตายไปแล้ว เพราะอาศัยจิตที่เป็นอกุศล เป็นเหตุให้เกิดเป็นเปรต เวลานี้มีความหิวโหยมาก หนาวก็หนาว ร้อนก็ร้อน มีทั้งหนาวทั้งร้อนเพราะไม่มีผ้าปิดกาย แต่หิวอาหารมากไม่มีอะไรจะกิน
ท่านผัวก็บอกไป ไปบ้านสิ เยอะ เป็นเศรษฐีนะ เลือกกินเอาตามชอบใจ เหมือนกับที่เธอมีชีวิตอยู่ ผี เปรตแกบอกว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นหากแม้ท่านจะเอามาวางไว้ในมือเรา ก็ไม่เกิดประโยชน์ เพราะว่าเราไม่มีสิทธิ์จะใช้ ไม่มีสิทธิ์จะกินในวัตถุ
ผัวก็ถามว่า ถ้าจะสงเคราะห์เธอ เธอต้องการจะให้ทำอย่างไรถึงได้
เธอ ก็บอกว่า ขอให้ท่านนำของไปถวายสาวกขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง เธอต้องการให้มีผ้า ขอให้นำผ้าไปถวาย ต้องการให้ร่างกายสมบูรณ์ร่างกายเป็นทิพย์ ก็นำอาหารไปถวาย แล้วก็อุทิศส่วนกุศลให้ฉันนั่นแหละฉันจึงจะได้
ถ้า เอาของไปวางให้เอาไม่ได้หรอก เอาวางให้ในมือ เอาผ้าใส่ให้ในมือ อาหารมาใส่ให้ก็ไม่มีประโยชน์เลย ท่านผัวจึงได้นำของไปถวายพระสงฆ์ในพุทธศาสนา แล้วอุทิศส่วนกุศลให้เธอ พอรุ่งขึ้นอีกคืนหนึ่ง เธอก็มาแสดงตนใหม่ คือมานั่งกรรมฐานใหม่ คราวนี้มาเป็นนางฟ้าสวยแจ๋ว แสงสว่าง ทั้งวิมงวิมานวิเมินเห็นหมด ปรากฏชัดเป็นวิมานทอง เอ๊ะ..ตาผัวจำไม่ได้เสียแล้ว
ถาม นี่นางฟ้า เธอเป็นนางฟ้าเพราะอาศัยบำเพ็ญบุญบารมีอะไร ร่างกายประดับประดาด้วยเครื่องอาภรณ์อันเป็นทิพย์ สวยสดงดงาม มีแสงสว่างไปทั่วทิศ และก็มีวิมานทองคำ นางฟ้า ก็ถามว่า จำไม่ได้เรอะ เมื่อคืนที่แล้วที่มาน่ะ ความจริงสองคืนนี่ คืนก่อนสวยกว่านะ (หัวเราะ) เพราะโชว์ซี่โครงใช่ไหม ไอ้คืนหลังนี่ธรรมดาๆ นางฟ้าเขาก็มีชฎาใส่ มีรูปร่างหน้าตาสะสวย มีแสงสว่าง มีร่างกายแพรวพราวไปด้วยเพชร แต่ทว่าเป็นคนขี้ขลาดไม่กล้าโชว์ซี่โครงนะ
ที่มา ทางสายเอกโดยพระราชพรหมยาน ตอน อุทิศส่วนกุศล